Gaszenie gazami obojętnymi – azotem, argonem i IG-541
Trudno reagujące gazy do gaszenia pożaru
Instalację gaśniczą z gazami obojętnymi zaleca się w szczególności dla stref ze specjalnymi zaleceniami w zakresie ochrony. Jeśli są chronione dobra kultury, których nie można odtworzyć lub delikatne elementy techniczne, gdy wymagana jest maksymalna dostępność instalacji gaśniczej lub jeśli w związku z dużym obciążeniem ogniowym, energią elektryczną lub substancjami niebezpiecznymi w strefie ochrony mają miejsce szczególne zagrożenia. Gazy obojętne pozwalają na gaszenie bez resztek substancji, w którym wykluczone są dalsze szkody związane przykładowo ze stosowaniem wody, piany lub proszku. Gazy obojętne w typowym przebiegu pożaru nie wchodzą w reakcje chemiczne. Są one nietoksyczne i nie przewodzą energii elektrycznej. Dzięki temu nadają się one w idealny sposób do używania z urządzeniami elektrycznymi i elektronicznymi:
- Azot jest naturalnym gazem gaśniczym.
- Odznacza się on bardzo dobrym działaniem gaśniczym.
- Firma WAGNER jako pierwszy dostawca zastosowała azot w technice gaśniczej.
- Gęstość azotu jest taka sama jak powietrza, rozprowadza się on równomiernie w pomieszczeniach i w odpowiednio dobry sposób działa.
- Jego dostępność lub pozyskiwanie nie stanowi problemu, gdyż stanowi on 78,09% objętości atmosfery.
- Najniższy koszt ponownego napełnienia.
- Azot można stosować w sposób uniwersalny i wszechstronny.
- Argon to nietoksyczny gaz szlachetny, którego zawartość w atmosferze wynosi 0,93% objętości.
- Wśród gazów obojętnych argon nawet w warunkach krańcowych nie wchodzi w reakcje chemiczne.
- W związku z jego trudnym reagowaniem stosuje się go również do zwalczania pożarów z bardzo wysoką temperaturą.
- W związku z jego wysokim ciężarem właściwym (38% cięższy od powietrza) argon nadaje się idealnie do gaszenia w strefach z obciążeniem ogniowym blisko podłoża, np. w podwójnych podłogach.
- Niski koszt ponownego napełnienia.
Budowa gazowej instalacji gaśniczej
1. System zasysających czujek dymu: Analizuje w sposób ciągły i aktywny pobierając próbki powietrza, wykrywa najwcześniej jak to możliwe nawet minimalne powstawanie dymu
2. Odciążenie ciśnienia: Zapobiega niedopuszczalnemu wzrostowi ciśnienia przy napełnianiu strefy gaszenia gazem
3. Czujki dymu: Monitorują strefę gaszenia, sygnalizując alarmem w centrali sterowania gaszeniem powstawanie dymu
4. Dysze do gaszenia gazem: Równomierne rozprowadzanie gazu gaśniczego w całej strefie gaszenia
5. Akustyczne i optyczne środki alarmowe: Zapewniają w czasie przed wstępnym ostrzeżeniem, by wszyscy ludzie mogli opuścić strefę ochrony
6. Ręczne włączanie: Umożliwia ręczną aktywację instalacji gaśniczej w przypadku odkrycia pożaru
7. Centrala sygnalizacji pożarowej/sterowania gaszeniem: Przetwarza sygnały sygnalizacji pożarowej, włącza alarm i z zadanym czasem opóźnienia napełnia strefę gaszenia gazem
8. Zbiorniki na środki gaśnicze: Mieszczą 80 lub 140 litrów nie skroplonego gazu gaśniczego pod ciśnieniem 200/300 bar, są z oszczędnością miejsca zainstalowane pojedynczo lub w bateriach
